Α. Ντουντουνάκη: “Χαρούμενη που γύρισα στην ομάδα της πόλης μου.”

Η 25χρονη κολυμβήτρια η οποία καταρρίπτει εδώ και χρόνια το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, μίλησε στο sports-factory.gr για την επιστροφή της στα Χανιά έπειτα την πολυετή απουσία από την “γενέτειρα” της λόγω σπουδών, την δυσκολία της κατάστασης που βιώνει ο αθλητισμός γενικότερα καθώς επίσης και για τους μελλοντικούς της στόχους

“Άννα, επιστρέφεις στα Χανιά μετά από περίπου εφτά χρόνια απουσίας στο εσωτερικό και εξωτερικό. Πώς αισθάνεσαι και ποιοι οι στόχοι σου τώρα που επέστρεψες; “

Είμαι πολύ χαρούμενη που γύρισα στην πρώτη μου ομάδα, την ομάδα της πόλης μου, όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα. Είναι η ομάδα που με ανέδειξε και από την οποία έχω πολύ όμορφες αναμνήσεις. Λόγω της κατάστασης δεν μπορούμε να προγραμματίσουμε κάποιο στόχο για το άμεσο μέλλον, καθώς δε γνωρίζουμε πότε θα υπάρχει ξανά δυνατότητα για διεξαγωγή αγώνων.

Οπότε προς το παρόν μπορώ μόνο να θέτω στόχους ως προς την προπόνησή μου, την οποία θέλω να πιστεύω ότι θα συνεχίσω να μπορώ να κάνω όπως πρέπει και δε θα επηρεαστεί από την όλη κατάσταση. Από τη στιγμή που δεν υπάρχουν αγώνες αυτή την περίοδο θέλω να κάνω μια καλή και δυνατή προετοιμασία με βασικότερο πάντα στόχο τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο το καλοκαίρι.

” Τι αντίκτυπο έχει η πανδημία στο άθλημα και σε εσένα προσωπικά; “

Η πανδημία έχει δημιουργήσει αφενός ανησυχία, αβεβαιότητα και άγχος για το αν θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε σωστά την προετοιμασία μας τους επόμενους μήνες και αφετέρου ανασφάλεια και φόβο λόγω της απειλής του Covid-19 για την υγεία και την ασφάλειά μας.

Στη δική μου την περίπτωση θέλω να πιστεύω ότι από τη στιγμή που μπορώ να προπονούμαι δε θα με επηρεάσει ιδιαίτερα. Η απαγόρευση όμως των προπονήσεων για την πλειονότητα των κολυμβητών για δεύτερη φορά πιστεύω πηγαίνει αρκετά πίσω το άθλημα και δημιουργεί μια ψυχοφθόρα κατάσταση για την πλειοψηφία των αθλητών του υγρού στίβου.

“Παγώνει” κάθε στόχο και όνειρο και κάνει αβέβαιη την επιστροφή τους στις πισίνες. Όπως συμβαίνει σε κάθε κλάδο, οι επιπτώσεις της πανδημίας είναι σημαντικές, μόνο που στην προκειμένη περίπτωση εκτός από οικονομικές είναι και σε επίπεδο προσωπικό κόπου και αγώνα ο οποίος δεν ανακτάται ούτε αντικαθίσταται.