Ο Δημήτρης Φραγκιαδάκης αποτελεί έναν από τους αθλητές της «χρυσής φουρνιάς» του Ηράκλειο OAA. Μάλιστα, μπορεί να περηφανεύεται για το ότι έχει φορέσει το εθνόσημο αλλά και για την κατάκτηση ενός μεταλλίου, με την Εθνική ομάδα παίδων, στο Πανευρωπαϊκό του 2013.
Τα τελευταία χρόνια βρέθηκε στην Λαμία προκειμένου να συνδυάσει μπάσκετ και σπουδές. Εκεί αγωνίστηκε με την Αναγέννηση, την οποία και πέρσι οδήγησε στις Εθνικές κατηγορίες και τη Γ’ Εθνική. Παρόλο που του έγινε πρόταση να παραμείνει και να βοηθήσει τον σύλλογο στο πρωτάθλημα του 4ου ομίλου, ο Κρητικός φόργουορντ αποφάσισε να πάρει το… δρόμο της επιστροφής προς τη μεγαλόνησο και να αγωνιστεί στο Αρκαλοχώρι.
Γιατί όμως επέλεξε να παίξει για ακόμα μια φορά με φανέλα Αναγέννησης και για ποιον λόγο δεν προτίμησε τα ιστορικά «μπλε»; Εξηγήσεις σε όλα αυτά έδωσε στο Sports-factory.gr. Εκτός αυτών, ο 23χρονος αθλητής αναφέρθηκε και στην καραντίνα αλλά και το πως περνάει το χρόνο του μακριά από το γήπεδο, ενώ σχολίασε και τα προβλήματα που αναμένεται να δημιουργηθούν μετα από μια τόσο μεγάλη αποχή.
Πως περνάς τον χρόνο σου στην καραντίνα; Η ομάδα σου κάνει προπονήσεις αυτή την περίοδο;
«Δυστυχώς με την κατάσταση που επικρατεί δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά πράγματα. Ασχολούμαι με τη φυσικοθεραπεία, δουλεύω στο φυσικοθεραπευτήριο της Ελένης Σιεκρή και του Χρήστου Κωνσταντινίδη, οπότε η μέρα είναι σχετικά γεμάτη. Όπως όλες οι ερασετεχνικές ομάδες έτσι και η δικιά μας έχει σταματήσει τις προπονήσεις και απλώς περιμένουμε να μας δώσουν το ελεύθερο να επανέλθουμε σιγά σιγά. Από εκεί και έπειτα όποτε έχω ελεύθερο χρόνο τον περνάω με τους δικούς μου ανθρώπους».
Ποτέ πιστεύεις ότι θα επανέλθετε και με ποιο τρόπο;
«Θέλω να πιστεύω πως με τη νέα χρονιά θα γυρίσουμε στα γήπεδα. Είναι βέβαια αρκετά δύσκολο για όλους, καθώς έχουμε βγει από τους ρυθμούς των προπονήσεων και μέχρι να επανέλθουμε στο επίπεδο που ήμασταν θα χρειαστούμε αρκετό χρόνο. Αυτός ο χρόνος βέβαια δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό να μας δωθεί και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να κινδυνεύουμε από τραυματισμούς. Ελπίζω να μην μας βάλουν παραπάνω παιχνίδια μέσα στη βδομάδα ώστε να προλάβουμε να ολοκληρωθεί το πρωτάθλημα, γιατί τότε θα προκύψουν κι άλλα προβλήματα».
Όταν λες προβλήματα; Τι εννοείς;
«Όλοι έχουμε τις δουλειές μας και με διαφορετικά ωράρια ο καθένας. Αν μας βάλουν αγώνες καθημερινές, τότε τι θα γίνει; και εντάξει να είναι ένα παιχνίδι εντός έδρας, αν είναι εκτός; Επίσης, δεν είμαστε επαγγελματίες, δεν κάνουμε τέτοιες προπονήσεις ώστε να μπορεί το σώμα να αντεπεξέλθει σε αυτούς τους ρυθμούς. Παίζουμε γιατί αγαπάμε το άθλημα, για χόμπι, όχι επειδή βγάζουμε λεφτά από αυτό. Δεν μπορούν λοιπόν να μας βάλουν σε μια τέτοια διαδικασία».
Μέχρι πέρσι εσύ έπαιζες Αναγέννηση Λαμίας, που την οδήγησες στις εθνικές κατηγορίες, πως και δεν έμεινες εκεί;
«Καταρχάς με την Αναγέννηση κάναμε μια καλή πορεία και καταφέραμε να ανέβουμε Γ Εθνική γιατί ήμασταν μια παρέα και παίζαμε για να περνάμε καλά. Ευτυχώς αυτό βγήκε στο γήπεδο και το αποτέλεσμα μας δικαίωσε. Δεν έκατσα στη Λαμία, καθώς εκεί ήμουν για σπουδές, τις οποίες και τελείωσα οπότε δεν είχα κάτι να με κρατήσει εκεί. Προτίμησα να κατέβω στην πόλη μου, να ασχοληθώ με την φυσικοθεραπεία που μου αρέσει. Και είναι ο κύριος στόχος μου, αλλά και από εκεί που βιοπορίζομαι».
Και από την μια Αναγέννηση (Λαμίας) επέλεξες να πας σε μια άλλη Αναγέννηση, γιατί επέλεξες το Αρκαλοχώρι, ως την επόμενη ομάδα σου;
«Απλώς έτυχε. Επέλεξα το Αρκαλοχώρι όμως γιατί μαζευτήκαμε αρκετά παιδιά που παίζαμε στο Ηράκλειο ΟΑΑ, σε όλες τις παιδικές κατηγορίες μαζί, μέχρι και με τον προπονητή μας (Μύρων Παπαδάκη) αρκετοί τον είχαμε συμπαίχτη, και τέλος είναι μια ομάδα στην οποία έπαιζε ο πατέρας μου και η Μητέρα μου, όπως και πολλών παιδιών οι γονείς και είναι ένα ωραίο συναίσθημα αυτό».
Φέτος η Αναγέννηση έχει βάλει ψηλά τον πήχη, κρατώντας έναν κορμό και παίρνοντας παιδιά που έχετε παίξει σε εθνικές κατηγορίες, ποιοι είναι οι στόχοι της ομάδας;
«Έχουμε υψηλούς στόχους είναι η αλήθεια. Εμείς θα προσπαθήσουμε να πάμε όμως αγώνα με αγώνα, να πάρουμε τα αποτελέσματα και μακάρι να τερματίσουμε όσο πιο ψηλά γίνεται».
Γιατί δεν επέλεξες το Ηράκλειο ΟΑΑ; Δεν είχες προταση; Ο σύλλογος γενικά θέλεις να στηριχθεί στα παιδιά του, που αυτή τη στιγμή βρίσκονται στην πόλη.
«Ήρθαμε σε συζητήσεις και εγώ και αρκετά παιδιά που επιστρέψαμε από τις σπουδές μας, αλλά κανείς δεν έκλεισε στο Ηράκλειο. Δε μας έδειξαν τον σεβασμό που μας άξιζε μετά από αυτά που έχουμε προσφέρει στο σύλλογο. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω γι’ αυτό το θέμα».
Είσαι από τη «καλή» γενιά του Ηράκλειο, μια ομάδα με ταλέντο, που αγωνίστηκε σε Πανελλήνια πρωταθλήματα. Τι έγινε μετέπειτα και κανείς από αυτή την ομάδα δεν αγωνίζεται αυτή τη στιγμή σε υψηλό επίπεδο (Α2 ή Α1), δε θα μπορούσατε;
«Ο Παντελής Μαραγκάκης και ο Ηλίας Θεοδωρίδης κατάφεραν να παίξουν στο υψηλότερο επίπεδο, και αρκετοί παίξαμε μέχρι Β’ και Γ’ Εθνική. Κανείς όμως δεν ασχολήθηκε επαγγελματικά με το μπάσκετ, γιατί πιστεύω ότι οι περισσότεροι θέλαμε να ασχοληθούμε με τις σπουδές μας και όχι με το μπάσκετ. Ξέραμε ότι δεν θα μας ζήσει αυτό. Το αν θα μπορούσαμε να παίξουμε είναι άγνωστο. Ίσως ναι. Αν δουλεύαμε παραπάνω και ασχολούμασταν μόνο με αυτό ίσως παίζαμε, αλλά ευτυχώς προτιμήσαμε να σπουδάσουμε και να έχουμε ένα πιο σίγουρο μέλλον».
Έχεις φορέσει το εθνόσημο, ούτε αυτό ήταν ένα δέλεαρ προκειμένου να προχωρήσεις όσον αφορά το μπάσκετ και να μπορείς να βιοποριστείς από αυτό;
«Όσο ήμουν σε αυτό το επίπεδο πίστευα ότι μπορούσα να τα καταφέρω αλλά ευτυχώς έπαθα τον τραυματισμό που με προσγείωσε στην πραγματικότητα και την καταλληλότερη στιγμή».
Από το λίγο που έπαιξες φέτος, ποια είναι η γνώμη σου για το κρητικό μπάσκετ;
«Δεν έχει καμία σχέση με το πρωτάθλημα που ήξερα μέχρι να φύγω από εδώ. Είναι αρκετά δυνατό, με καλές, ισάξιες ομάδες, με πολύ καλό υλικό και καλές μονάδες σε όλες τις ομάδες. Θα είναι ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα που θα κριθεί στις λεπτομέρειες».
Τι θεωρείς ότι λείπει από το μπάσκετ της Κρήτης αλλα και πιο είναι το δυνατό κομμάτι του;
«Αυτό που βλέπω τα τελευταία χρόνια είναι ότι πλέον δεν βγαίνουν καλές φουρνιές, όπως παλιότερα, αλλα και το γεγονός οτι λίγα παιδιά δουλεύουν όπως πρέπει για να αξίζουν να πάρουν μια θέση στην μεγάλη ομάδα. Το καλό είναι ότι ο μέσος όρος ηλικίας είναι μικρός, γύρω στα 25 και αυτό είναι καλό γιατί οι μεγάλοι έκαναν τόπο στα νιάτα. Σε άλλα πρωταθλήματα που εχω αγωνιστεί, δεν έχει γίνει αυτό ακόμα σε τόσο μεγάλο βαθμό».
Αν έπρεπε να συμβουλέψεις αυτά τα παιδιά, τους μικρούς, τι θα του έλεγες;
«Δεν πιστεύω ότι είμαι εγώ το κατάλληλο άτομο για να δώσει κάποια συμβουλή. Απλώς θα τους έλεγα να κάνουν προπόνηση 100% κάθε φορά, να μη θεωρούν τίποτα δεδομένο και να προσπαθούν να κερδίζουν τη θέση τους κάθε φορά. Δεν θα τους πω αυτά που μου έλεγαν κι εμένα, να κάνουν δηλαδή τρεις προπονήσεις τη μέρα και τέτοια. Ο καθένας πρέπει να δουλέψει όσο θέλει. Να δουλέψει και στο γυμναστήριο και στο παρκέ για να πετύχει το στόχο που έχει θέσει. Επίσης, επειδή η νέα γενιά έχει γίνει πιο αντιδραστική και πιστεύει ότι τα ξέρει όλα, θα τους έλεγα να σέβονται και να ακούν τον προπονητή τους και τους πιο έμπειρους συμπαίχτες τους».
Υπάρχει κάποιος που εσύ σεβόσουν η άκουγες, ακόμα και τώρα;
«Πάντα άκουγα τους μεγαλύτερους και είμαι τυχερός που είχα καλούς, έμπειρους συμπαίχτες όπως τον Χρήστο Χαρίση, τον Κώστα Αγαπιάδη, τον Χρήστο Τσακωνίτη και πολλούς άλλους που μου έδωσαν συμβουλές και με βοήθησαν όχι μόνο πάνω στο μπάσκετ, αλλά και έξω από αυτό. Τώρα ακούω τον προπονητή μου και κάποιους από τους συμπαίχτες μου, που παρόλο που έχουμε κοντινή ηλικία συμβουλεύει ο ένας τον άλλον όποτε χρειάζεται».
