Ξεκίνησαν λέει τα μεγάλα πρωταθλήματα.
Επέστρεψαν στα γήπεδα τα μεγάλα αστέρια του σύγχρονου ποδοσφαίρου (ναι, αυτοί οι μπαραμπάκοι που κλωτσάνε μια μπάλα και βγάζουν εκατομμύρια το χρόνο). Σε λίγο καιρό ξεκινάνε και τα ευρωπαικά μας είπαν, του χρόνου θα έχουμε και Euro κτλ. Μέσιδες, Ρονάλντιδες, Σαλάχιδες κοκ θα κάνουν τα πάντα για να μας προσφέρουν για άλλη μια χρονιά το “υπερθέαμα ” που (και καλά) μας προσφέρουν τόσα χρόνια.
Ορισμένοι από εμάς πάλι θα βρίσουμε, θα πανηγυρίσουμε, θα κλάψουμε, θα γελάσουμε! (από τον καναπέ μας βέβαια γιατί γήπεδα γιοκ). Άλλοι πιο τολμηροί θα ρίξουν και ένα ταληράκι στο διπλό της Βελέζ Μόσταρ κόντρα στην Μλάντοστ για το πρωτάθλημα της ποδοσφαιρομάνας Βοσνίας-Ερζεγοβίνης (όπα λίγο, η Ερζεγοβίνη είναι περιοχή της Βοσνίας και όχι πρωτεύουσα!) και κλασσικά δεν θα λείψουν για άλλη μια χρονιά οι θαμώνες του καφενείου (Χαρδαλιά επιτρέποντος) που όλο και κάποια ομάδα έχουν προπονήσει στο παρελθόν για αυτό το βλέπανε το γκόλ πρίν γίνει!
Και σε αυτό το σημείο αγαπητοί φίλες και φίλοι, άνδρες, γυναίκες και νεαρά παιδιά καταλαβαίνουμε ότι η ανθρωπότητα περνάει κρίση. Δηλαδή, είναι δυνατόν να υπάρχει έστω και το ελάχιστο ενδιαφέρον για τα προαναφερθέντα την ώρα που… την ώρα που… την ώρα που ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΟΥ BACHELOR ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΠΑΛΙΤΣΑ?
Στο βίντεο που ακολουθεί θα καταλάβετε ακριβώς τι εννοώ και θα με θυμηθείτε! Θα δείτε πως η Μαγδαληνή από μια νεαρή πριγκίπισσα μεγαλωμένη στις φαβέλες του Καρπενησίου (τυχαίο το τοπωνύμιο) κατάφερε με πολύ κόπο να βαδίσει στα χνάρια του Ρολαντίνιο (τον λέγαμε και λάθος τόσα χρόνια).
Πώς η συμπαίκτρια της με τον αριθμό 8 στη πλάτη, της οποίας το όνομα μου διαφεύγει, βίωσε τον βαρύ τραυματισμό στο δεξί νύχι του ποδιού που ήταν και τζελ (μην πώ καμιά κουβέντα) και πώς επέστρεψε στην ενεργό δράση έπειτα από δύο μήνες αποθεραπείας με κουβέρτα και Νέτφλιξ.
Πώς η Χριστίνα έπειτα από το σκληρό -αλα Μάρκο Ματεράτσ-ι μαρκάρισμα που δέχθηκε από την αντίπαλο της κατάφερε να μας επιβεβαιώσει το γεγονός ότι τελικά έχουν α#####α υποανάπτυκτα. ( ακούστε τη φωνή της) και αντρική ψυχή.
Και τέλος πως το πέναλτυ είναι μια μυθοπλασία των άμυαλων ανδρών απλά και μόνο για να ζορίζουν τα κορίτσια αφού μάθουν το οφσάιντ.
Άλλο να τα γράφουμε όμως και άλλο να το βλέπουμε…
Υ.Γ Κάτι τελευταίο, ευχαριστούμε την παραγωγή της εκπομπής για την κάλυψη του αγώνα και όλα τα παιδιά που εργάστηκαν για αυτό το αποτέλεσμα, αλλά ρε παιδιά, τόσους μήνες στα σπίτια μας μάθαμε το Νέτφλιξ σαν την Ιστορία της Γ’ Λυκείου και τερματίσαμε το Assasin’s Creed 16 φορές, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΤΕ ΝΑ ΤΟ ΕΙΧΑΤΕ ΣΚΕΦΤΕΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΛΙΓΟ ΝΩΡΙΤΕΡΑ? Ε, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΤΕ?
