της Χρύσας Ζερβού
Είναι εξαιρετικά θλιβερό εν έτη 2020 να βιώνουμε καταστάσεις ποδοσφαιρικού… μεσαίωνα.
Αναφέρομαι σε μια κατάσταση που προκαλεί, οποτεδήποτε συμβαίνει, αλγεινές εντυπώσεις και το χείριστο στην όλη υπόθεση είναι πώς τα ίδια τα «θύματα» δεν βγαίνουν να καταγγείλουν δημόσια το συμβάν.
Δυστυχώς, έχει συμβεί πλειστάκις και εξακολουθεί να συμβαίνει, οι διοικούντες μιας ομάδας να μην δίνουν το δελτίο σε έναν ερασιτέχνη ποδοσφαιριστή προκειμένου να αγωνιστεί όπου ο ίδιος επιθυμεί!
Με λίγα λόγια, τους κρατούν… δέσμιους σε έναν σύλλογο, στον οποίο για τον οποιοδήποτε λόγο δεν θέλουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους!
Αυτό μπορεί να είναι απόρροια της ανάγκης του εκάστοτε σωματείου για οικονομική ενίσχυση.
Για παράδειγμα αν ένας παίκτης αγωνίζεται στο τοπικό και ενδιαφερθεί για εκείνον κάποια καλύτερη ομάδα είτε ίδιας είτε ανώτερης κατηγορίας, τότε οι ιθύνοντες σπεύδουν να διεκδικήσουν χρήματα από τη μεταγραφή, ζητώντας οικονομικό αντίτιμο!
Δεν γίνεται τουλάχιστον στην δική μου αντίληψη δεκτό, να ζητάς χρήματα για έναν ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΗ άνθρωπο-παίκτη που απλά αγωνίστηκε στην ομάδα σου και σου πρόσφερε κάποιες υπηρεσίες!
Οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές, οι ποδοσφαιριστές, υπό το καθεστώς φόβου σχεδόν ποτέ δεν δημοσιοποιούν αυτήν την κατάσταση στην οποία υποβάλλονται άθελά τους, επειδή κάποιοι… άπληστοι κοιτούν πώς να εξυπηρετήσουν απλά και μόνο τα δικά τους συμφέροντα!
Φυσικά, για να είμαστε όσο το δυνατόν πιο ακριβοδίκαιοι, θα πρέπει να τονίσουμε πώς υπάρχει και η… άλλη όψη του νομίσματος.
Η αντίπερα όχθη!
Έχει συμβεί επίσης πλειστάκις, παίκτης να έχει πάρει προκαταβολή από ομάδα και να βρίσκει κάτι καλύτερο, με αποτέλεσμα να θέλει το δελτίο του πίσω και να του ζητείται πίσω η προκαταβολή. Θεμιτό και σωστό στο συγκεκριμένο παράδειγμα.
Όμως, δεν μπορείς να ζητάς χρήματα από ένα παιδί που ίσως να μην του έχεις προσφέρει και τίποτα άλλο πέρα από ποδοσφαιρική στέγη (αναφέρομαι σε εκείνους που αγωνιζόταν νεότεροι χωρίς οικονομικό αντίτιμο).
Το πιο σκανδαλώδες, είναι πώς κάποιοι προκειμένου να μείνει ο παίκτης ζητούν… εξωφρενικά ποσά έτσι ώστε ούτε η ομάδα που ενδιαφέρεται αλλά ούτε και ο παίκτης να τα διαθέσει με αποτέλεσμα να μείνει εκεί παρά τη θέλησή του.
Αλήθεια, τι κερδίζει κανείς έχοντας στο ρόστερ έναν παίκτη που δεν… -ας μου επιτραπεί η έκφραση- «γουστάρει» να παίζει εκεί;
Αγαπητέ κατά τα άλλα, “ερασιτέχνη” παράγοντα, δεν σου ανήκει ο παίκτης… Ο παίκτης ανήκει στον εαυτό του και αποφασίζει εκείνος σε ποια ομάδα θα προσφέρει τις υπηρεσίες του!
